canım peluşlarım iyi ki varsınız!

bunlara doyulur mu hiç ya! yüz tane daha olsa yok başka istemem demem heralde :) çok seviyorum ya..ilk peluşumu orta okulda almıştık,toplu bi tavşan… adını Musy koymuştum o zaman… ilk göz ağrım valla,nasıl sevinmiştim alınınca… ben liseye geçince bi tane kuzenim olmuştu(Buket), o birazcık büyüyünce bizdeki tek peluş bu olduğu için geldiğinde oynaması için ona verirdim ama nasıl içim giderdi! ağlıyo diye de dayanamazdım.sonra bir iki böyle oynuyo derken bi kere tam bizden giderlerken yine ağlamaya başladı,tek avuntu da bu,napcaz? sonra annemdi heralde,dedi ki verelim,olmaz dedim.e tamam geri getirirler o zaman,bugünlük verelim.Olmaaaaz! :) napim ayrılamadım alla alla… tamam biraz kötü bi kuzen olmuşum ama olsun,hep iyi olcak halim yok ya :) sonra da zaten üniversiteyi kazanınca İzmir’e getirdim,yurtta bile yanımdaydı…

sonra üniversitede 1.sınıftayken burda bodrum’da halamların yanına gidince bu sarı minik ayıcığı hediye etmişti bana kuzenimin çocuğu(Arsen)… çocuk gibi nasıl sevindiydim ya 4 yaşındaki çocuktan hediye alınca :) Arsen tam bi hiperaktifti ya küçükken,öle sus pus çocukları çok sevmem ben,kıpır kıpır,akıllı olmalı ama kesinlikle yaramazlık yapmalı :) Arsen tam da böyleydi.. işte bu ayıcık da öylelikle benimle yaşamaya başladı ama adı yok…

ufak küçük hayvanların ne olduğunu hala bilmiyorum ama ikea’dan almıştım 3 yada 4.sınıfta… orda öyle güzel bi çocuk reyonu var ki,her şey var,bi de tüyleri çıkmayan oyuncaklardan satıyolar,yumuşacık.. herşeyi sevesim geliyo,dokunabildiğim kadarıyla hepsine de dokunuyorum zaten :) tabi yılanlar hariç… onlar hiç sevimli değil,öyk! bunları alınca ikisini böyle yerleştirdim bi yere,3.yü de anahtarlık yapmıştım :) bisüre kullandım,sonra vazgeçtim..

daha sonra da bi coca-cola pengueni benim oldu…iki yada 3 tane kapak biriktirince alınıyodu,sevtap’la biriktirmiştik 4.sınıftayken,iki tane aldık.sonra bunlardan birini(amcasının oğlu diyodu:) sevtap zuzuma verdi,biri de benim oldu…

kırmızı kurdeleli köpeğin benim olması baya bi vakit almış benim haberim yok :) beni tanıyanlar benim köpekleri ne kadar çok sevdiğimi bilir… bunu bi arkadaşım (Alper) almıştı,abi gibidir.. bi doğum günüm için almış bunu,sonra ben bi gün memleketten İzmir’e gelirken otobüs mola verdiğinde bana vericekmiş,ama onların bulunduğu yerde otobüs mola vermeyince arkamdan arabayla bir saat gelmişler diğer mola yerinde yakalarız diye,orda da durmayınca artık vazgeçmişler arkadaşıyla :) sonra bu altı ay falan onda kalmış,kargoyla da yollamıyo :) ama bence yüzyüze vermesi daha güzel.neyse yine bi otobüs yolculuğumda bu sefer orda mola verdik ve köpeğim de benim olmuştu :) bi yerinde düğmesi var,basınca ses çıkarıyodu ama pili bitti heralde artık havlamıyo :)

Filiiiiiiim! en sevdiğiiim! :) hepsinin pabucu dama atıldı tabi filim benim olunca.onu da zuzum almıştı kısa bi zaman önce,adı fil :) bi sürü isim koyduk,hiçbirini beğenmeyince en son fil’de karar kıldık,kendisi bi kız.bazen ev arkadaşımın odasına oturmak için gidince kızım da gelebilir mi diye izin alıyorum.o da her seferinde izin veriyo,sonra gidip oturuyoruz biz de :) hemen hemen her gece buna sarılıp uyuyorum,ama yaz yaklaşıyo,yandım! tabi ben sımsıkı sarıldığım için gittikçe inceliyo yazık,bacakları ipincecik oldu :) bi de bi tane dişi.ama ona ne yaptım ki? :) heee bu arada nerdeyse unutuyodum,eskiden ev arkadaşım onu hep boynundan boğuyodu! :( bi de poposunu gıdıklıyodu,dişlerini satıp para kazanmayı planlıyodu hain ama artık vazgeçti o huyundan… zuzuma şikayet ederim seni diye tehdit ettim! :))

şimdilik onlarla yaşıyorum ama başka başka peluşlar da alıcam tabiki… bitane eşek alasım var önce mesela,pembe kulaklı,kuyruğunda pembe kurdelesi olan… zuzumun sevdiğinden,Eeyore :) belki ilerde çocuğuma aldıklarımla oynarım :)