insan bazen bilmemeli... bazen öyle çok bilmemeli ki,daha çok mutlu olabilsin insan... öğrenmemeli bazı gerçekleri... o kadar çok öğrenmemeli ki yanmayabilsin içi,yüreği sızlamayabilsin... uğruna başka insanlara,üstelik en yakını olan başka insanlara ters çıkabilecek kadar güvenip sevdiğini daha çok sevebilmesi için,ona daha çok güvenebilmesi için bazen bilmemeli bişeyleri,görmemeli... görmemeli ki sevdiği ona hep ''güvenilir'' hissini verebilsin,hep göğsüne başını koyduğunda,omzuna başını yasladığında yaşayacağı huzuru hissedebilsin... bazen 3 yaşında olmalı insan,okuyamamalı,düşünememeli,sorgulayamamalı... bilmemeli insan,görmemeli... o kadar çok bilmemeli ki,bildiğinde elleri titremeyebilsin... olmamalı işte :( keşke hep küçük kalabilsek,bilmesek... gerçekleri... :(