pufff... puff ki ne puf hem de... yok yok sıkıldığımdan değil,mutluyum ben bu minik odamda... :) şu yolculuk olmasaydı bide... yine bitiyo tatil,yine o upuzun yolculuk kaçınılmaz bana... :( neyse ki bu son.1,5 ay sonra en azından bi üç dört ay yolculuk yapmıycam ve izmir'e veda edicem... sonra hayat beni nereye yolcu ederse... inşallah artık şöle maksimum 3-4 saatlik bi yere yolcu eder de... :) bismillah amin :)

eskiden abim üniversite zamanı yola çıkacakken valizlerini hep anneme hazırlatırdı... ben de bi köşeden onun o acınası halini izlerdim.. ne büyük kayıptı kendi valizini kendinin hazırlayamaması... sonra düşünürdüm hep,bizden ayrılacak ve artık kendi başına kalacak.otobüste,gittiği yerde,kendi evinde... o zaman da kendime acırdım,ne büyük kayıptı kendim kalamamak,otobüste yanımdaki insanla muhabbet edememek.. meğer öyle değilmiş o.bikaç yolculuktan sonra şöyle oldum... bi beş altı gün tatil var,bilet alınır gitmeden bi iki gün önceden,ben bileti gördüğüm an mide bulantısıyla başbaşa kalırım.son gün valiz hazırlanır,yanına bile uğramam.yeter ki gözüm görmesin.yazarken bile midem bulanıyo :S meğer ne iğrençmiş gelmeler gitmeler... neyse ki dedim ya son artık... mükemmel bi şehre veda edicem ama olsun,ana ocağı baba kucağına dönücem... kısmetse 1,5 ay sonra doktorum.. yazarken bile gerçekçi gelmiyo yaw :s ne zaman büyücem ben :)

bu aradaaaa dını nı nıııın,işaret dili kursuna başladım :) daha doğrusu tam adıyla: işitme engelliler işaret dili ve tercümanlığı kursu imiş... taa mayıs haziran aylarından beri açılmasını bekliyorum ama kısmet şimdiyeymiş... inanılmaz keyif alıyorum,biraz bahsedeyim...

izmir halk eğitim merkezinin açtığı kursa yazıldım... bana geri dönülmedi ama arkadaşıma geri dönülmüş,ben de haftada iki kere falan sana haber geldi mi şeklinde çocuğun başının etini yediğim için ona mesaj atılınca hemen bana da haber verdi sağolsun.. ben kursa başlayınca öğrendim ki meğer sırada daha 120 kişi gibi insan topluluğu varmış başvuran,herkese mesaj atılmamış... şu anda 23-24 kişiyiz kursta... tabi eksilenler olurmuş muhakkak... lise öğrencileri de var,büyük 40-50 yaşlarında insanlar var ama çoğunluk üniversite öğrencisi... genelde de engelli okullarında görev alanlar.. kimisinin kızı işitme engelli,kimisinin akrabası filan... benimse sadece ilgimi çekiyor..belki benim de bi gün işitme engelli hastam olabilir... kurs yaklaşık mart gibi bitecekmiş ama ben yarısına kadar katılabilicem :( niye bu kadar geç açıldı ki sanki ya üff :( ama inanılmaz iyi hissediyorum bu dili öğrendikçe... belki memlekette de devam ederim böyle bi kurs varsa...

bi ilköğretim okulunda,bu konuda tercümanlık yapan bi bayan tarafından eğitiliyoruz.. her ulusun kendince bir dili var,uluslararası kullanılan bi dil de var ama biz türkçe işaret dilini kullanıyoruz.tek el ve çift el kullanılanı da var ama biz çift el olanını öğreniyoruz...konuları ünite ünite işliyoruz; aile,vücudumuz gibi... daha 3 ders yaptık ve alfabe,aile,akrabalar,vucudumuz ünitesi bitti... konuşmak için asıl fiiler lazım ama o son ünitelerde... ama basit basit -var,-yok-istiyorum-biliyorum-anladım gibi fiileri öğrendik.... bazı kelimeler kursa gitmesen bile anlayabileceğin şeyler,özellikle vucudumuz konusunda ama bazıları da çok alakasız... aslında bu iş için en iyisi,hani nasıl bi yabancı dili en iyi yerinde gidip öğrenirsin ya,aynı şekilde işitme engelli biriyle konuşurak öğrenmekmiş.belki biraz daha öğrenince konuşurum bi arkadaş edinip... haftada 3gün ve akşam saatlerinde... kursta bazen kulaktan kulağa gibi oyunlar da oynuyoruz,bunda hoca bi kelime gösteriyo kağıttan,sonra herkes bi arkasındakine kelimeyi işaretle anlatıyo,en son kişi de hem işareti yapıyo hem de kelimenin ne anlama geldiğini söylüyo... çok keyif alıyorum kurstayken... keşke daha evvelden haberdar olsaydım... ama olsun,ne olursa olsun öğrenicem.çünkü yapılamıycak bişey değil...

sevgi ile kalın :)